تحلیل پوششی داده ها
حسینعلی حیدرزاده؛ فریدون رهنمای رودپشتی؛ علیرضا رشیدی کمیجان؛ سید اسماعیل نجفی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر تشکیل پرتفوی بر اساس کارایی حاصل از ریسک و بازده مبتنی بر توزیع و تعیین کارایی با استفاده از رویکرد تحلیل پوششی داده ها است. در این مطالعه، با هدف تشکیل پرتفویی متشکل از دارایی های متنوع شده با درجات کارایی، نقش توزیع بازده در درجه کارایی دارایی های ریسکی نیز مورد مطالعه قرار می گیرد.روش‌شناسی: در این مطالعه، عملکرد ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر تشکیل پرتفوی بر اساس کارایی حاصل از ریسک و بازده مبتنی بر توزیع و تعیین کارایی با استفاده از رویکرد تحلیل پوششی داده ها است. در این مطالعه، با هدف تشکیل پرتفویی متشکل از دارایی های متنوع شده با درجات کارایی، نقش توزیع بازده در درجه کارایی دارایی های ریسکی نیز مورد مطالعه قرار می گیرد.روش‌شناسی: در این مطالعه، عملکرد پرتفوی متنوع‌شده از درجه کارایی شرکت‌ها بر مبنای ارزش در معرض ریسک و ارزش در معرض ریسک شرطی حاصل از توزیع های احتمالی بازده با عملکرد پرتفوی کمینه واریانس مارکوویتز از نظر نسبت شارپ مورد مقایسه قرار گرفت. پس از برآوردهای حداکثر درستنمایی پارامترهای مدل، مقادیر ریسک هر سهم بر پایه هریک از توزیع‌های احتمال نرمال، کوشی و تجربی بازده محاسبه شد و در تحلیل پوششی داده ها به منظور محاسبه درجه کارایی هر شرکت بکار گرفته شد.یافته‌ها: پرتفوی متنوع‌شده با درجه کارایی سهام، در هریک از معیارهای ارزش در معرض ریسک و ارزش در معرض ریسک شرطی نسبت به پرتفوی کمینه واریانس مارکوویتز عملکرد مطلوب تری دارد و توزیع احتمالی بازده در محاسبه ارزش در معرض خطر/شرطی سهام، منجر به نتایج متفاوتی در عملکرد پرتفوی می شوند، به طوری که برآورد درجه کارایی شرکت ها بر پایه توزیع تجربی بازده و توزیع نرمال، عملکرد مطلوب تری را (از نظر نسبت شارپ) در مقایسه با توزیع کوشی و نسبت های نمونه ای ارائه می دهد.اصالت/ارزش افزوده علمی: در ادبیات موضوع، تشکیل یک پرتفوی کارا عموماً با محاسبه اوزان دارایی‌ها در سبد سهام انجام می‌شود، به‌گونه‌ای که نسبت شارپ در پرتفوی به بیشترین مقدار خود برسد. در مطالعه حاضر، این فرضیه رقیب برای روش جاری طرح می‌شود که برای تشکیل یک سبد سهام کارا، می‌توان اوزان پرتفوی را بر اساس میزان کارایی دارایی های ریسکی برآورد نمود.
